บทที่ 3 ตอนที่ 3

ชายหนุ่มแก้คำพูดให้เสียงนุ่ม ขณะชะโงกหน้าเข้ามาหาหล่อนที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม กองไฟสีทองลุกโชนอยู่ในดวงตาคมกริบคู่นั้น แต่มันเป็นไฟอะไรกันนะ ไฟโทสะ หรือว่าไฟปรารถนากันแน่

แคทเธอรีนเม้มปากแน่น ก้มหน้าหลบสายตาคมๆ ของคนตัวโตลงมองมือของตนเองที่ประสานกันไว้ที่ตัก

ดิมิเทรียสแค่นยิ้ม เมื่อเห็นสาวตรงหน้าไม่พูดอะไรออกมาอีก เขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลามากไปกว่านี้อีกแล้ว เขาไม่เคยต้องพูดจาวกไปวนมาเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ สิ่งใดที่อยากได้ แค่กระดิกนิ้วมันก็จะแล่นมาหาเขาถึงที่ มันเป็นอย่างนี้มาตั้งแต่เกิด จนเขาเคยตัว...

“ฉันมีธุระสำคัญถึงมาหาเธอในวันนี้”

‘นั่นไง ในที่สุดเขาก็พูดมันออกมา หากไม่มีธุระสำคัญ หากหล่อนไม่มีประโยชน์สำหรับเขา ดิมิเทรียสก็จะไม่มีทางแลหล่อนแม้แต่หางตา เหมือนๆ กับที่เคยทำในอดีต’

หล่อนเจ็บที่ทำได้แค่เพียงเป็นคนที่แอบรัก แอบรักอยู่ในมุมมืด ไม่มีทางที่จะสามารถเปิดเผยความรู้สึกใดๆ ออกไปได้ เพราะเขากับหล่อนต่างกันเหลือเกิน

หล่อนยากจนข้นแค้น ส่วนดิมิเทรียสนั้นร่ำรวยล้นฟ้า หล่อนหน้าตาแสนจะธรรมดา แต่เขากลับหล่อเหลากระชากลมหายใจของสตรีทุกคนที่ได้พบเห็น หรือแม้แต่ผู้ชายด้วยกันเองก็ยังอดอิจฉาในความสมบูรณ์แบบทั้งรูปสมบัติและทรัพย์สมบัติของเขาไม่ได้ ต่างพากันอยากรู้ว่าชาติที่แล้วดิมิเทรียสทำบุญด้วยอะไร ทำไมชาตินี้ถึงได้ไร้ที่ติถึงเพียงนี้

“ฉันพร้อมจะฟังแล้วค่ะ”

ดิมิเทรียสยิ้มออกมาอีกแล้ว แต่รอยยิ้มในครั้งนี้ช่างไม่ต่างจากรอยยิ้มของเทพบุตรมารแม้แต่นิดเดียว เขาจ้องหน้า สบตา ตรึงให้หล่อนตั้งใจฟังคำพูดของเขาได้อย่างไม่ยากเย็นเลย

“ฉันจะชดใช้หนี้สินทั้งหมดแทนป้าของเธอ”

“อะไรนะคะ!”

ร้องออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ ทั้งสับสนงงงวย ทั้งมึนงง นี่เขารู้เรื่องราวความเป็นไปในครอบครัวของหล่อนได้ยังไงกันนะ เขารู้ได้ยังไง

“เธอได้ยินไม่ผิดหรอก ฉันจะใช้หนี้แทนป้าของเธอ”

คำพูดที่อัดแน่นไปด้วยความมั่นใจนั้นเว้นวรรคชั่วอึดใจ ราวกับต้องการจะให้หล่อนค่อยๆ ซึมซับความหมายของเขาให้ได้ถ่องแท้ที่สุด จากนั้นจึงพูดต่อ

“แต่เธอต้องมาอยู่กับฉัน...บนเตียง”

“คุณดิม!”

หูดับไปแล้วจริงๆ เมื่อคำพูดราบเรียบไร้ความรู้สึกใดๆ มาเกี่ยวข้องของดิมิเทรียสแล่นผ่านเข้ามาในโสตประสาท

‘นี่หล่อนฟังผิดไป หรือว่าสิ่งที่ได้ยินมันคือเรื่องจริง’

“ฉันต้องการเธอบนเตียงของฉัน”

และในที่สุดแคทเธอรีนก็รู้แล้วล่ะว่าตัวเองไม่ได้หูเฝื่อนหูฝาดไป แต่ทุกสิ่งที่ได้ยินมันคือคำพูดที่หลุดรอดออกมาจากปากของดิมิเทรียสจริงๆ

‘นี่เขาต้องการให้หล่อนไปเป็นนางบำเรออย่างนั้นหรือ นี่หล่อนดูไร้ค่า ต่ำยิ่งกว่าผู้หญิงขายตัวในสายตาของเขาอีกอย่างนั้นหรือ’

เจ็บจนแทบจะหายใจออกมาเป็นเลือด ดิมิเทรียสใจร้ายที่สุด เขาต้องการจะเหยียบย่ำหล่อนให้จมดินคาฝ่าเท้าเลยหรือไง นี่หัวใจของเขาทำด้วยอะไรกัน อ้อ...ไม่สิ ผู้ชายคนนี้มีหัวใจที่ไหนกันล่ะ เขามันพวกมนุษย์ไร้หัวใจ ไม่เคยแยแสความรู้สึกของใครเลยแม้แต่คนเดียว

เขามันคนเลือดเย็น หล่อนไม่มีวันทนอยู่กับผู้ชายที่มองเห็นตนเองต่ำยิ่งกว่าอีตัวตามซ่องได้อย่างแน่นอน ไม่มีทางเด็ดขาด! หล่อนยินดีแต่งงานกับเดฟ ผู้ชายแก่คราวปู่ ที่ประมูลหล่อนได้ในไนต์คลับเมื่อเดือนก่อนเสียยังดีกว่าจะต้องไปนอนแก้ผ้าให้ดิมิเทรียสย่ำยี แม้หล่อนจะเคยใฝ่ฝันถึงอ้อมกอดของเขามานานแล้วก็ตาม

“ฉันจะติดต่อกับเจ้าแก่บ้ากามนั่น และจะชดใช้หนี้ทุกอย่างที่มันเสียไปให้กับเจ้าหนี้ของป้าของเธอ”

ดิมิเทรียสสรุปด้วยความมั่นอกมั่นใจ เพราะตั้งแต่เกิดมาชายหนุ่มไม่เคยได้รับคำปฏิเสธจากใครมาก่อน ชีวิตปานราชาของเขาแทบไม่เคยต้องออกปากเลยด้วยซ้ำว่าต้องการหรืออยากได้อะไร หรือหากเอ่ยปาก ของพวกนั้นก็จะถูกนำมาประเคนให้ภายในเวลาอันรวดเร็ว

“เก็บข้าวของ เอ่อ...ไม่สิ เธอไม่จำเป็นต้องเอาอะไรไปเลย ไปแต่ตัวก็พอ”

ร่างสูงใหญ่ผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเกือบหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนติเมตร รอยยิ้มพึงพอใจระบายเกลื่อนใบหน้าคมสัน ขณะสายตากวาดมองร่างอรชรที่เขามั่นใจว่ามันต้องสวยยิ่งกว่าประติมากรรมชั้นเลิศด้วยความชื่นชม

“ฉันไม่ตกลงค่ะ”

ลุกขึ้นยืนด้วยความไม่มั่นคงเลย แต่ก็ยังยืนได้สำเร็จ มือบางกำพนักโซฟาเอาไว้แน่น ขณะทำใจกล้าช้อนตาขึ้นประสานกับนัยน์ตาคมกริบที่ตอนนี้กำลังเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ ก่อนจะตามมาด้วยความขุ่นเคือง

“เธอพูดบ้าอะไรของเธอน่ะแคทเธอรีน”